north facade

.

Τίτλος έργου: aloof * HOUSES
* at a distance, incredibly slick, laid back, but totally bad ass.
Θέση: Ρήγα Φερραίου και Άγγελου Μεταξά, Βούλα
Κύριοι αρχιτέκτονες: Klab Architecture - Κωνσταντίνος Λαμπρινόπουλος
Αρχιτέκτονας έργου: Ευαγγελία Κακαβά
Design team: Κωνσταντίνος Λαμπρινόπουλος, Ευαγγελία Κακαβά, Αργυρώ Ευσταθίου, Εύα Σαραντοπούλου. Βάσω Δερμιτζάκη
Σχέδια Παρουσίασης: Nicola Buruzciak

Κατασκευή: Future Constructions
Xρονολογίες μελέτης: 2018-2019
Xρονολογίες κατασκευής: 2019-2022
Φωτογραφίες: Παναγιώτης Βουμβάκης

Η πολυκατοικία aloof houses βρίσκεται στη Βούλα, σε μια περιοχή της Αθήνας που υπάρχει αυξημένη ανοικοδόμηση τα τελευταία χρόνια κυρίως από πολυκατοικίες που χτίζονται στη θέση παλαιών μονοκατοικιών. Το οικοπέδο μας ήταν άδειο, με προσανατολισμό βορειοανατολικό. Είναι ένα γωνιακό οικόπεδο που στη νότια του πλευρά υπήρχε ένα γιαπί χρόνια εγκαταλελειμένο. Το οικόπεδο επίσης συνόρευε με άλλο ένα οικόπεδο αδόμητο κατά τη διάρκεια της μελέτης που στη συνέχεια άρχισε να κτίζεται.
Κατά συνέπεια υπήρχε μία κατάσταση δεδομένη από την μία πλευρά και μία πλευρά , που στη διάρκεια της μελέτης δεν ήταν συγκεκριμένη.
Η συνθετική μας πρόταση επικεντρώθηκε στην εύρεση εκείνων των στοιχείων που θα διαφοροποιήσουν μία πολυκατοικία προαστιακή από μία πολυκατοικία αστική ή συνοικιακή. Αν ορίσουμε την αστική πολυκατοικία την κτιριακή δομή μέσα σε ένα συνεχές σύστημα που κάποιες όψεις είναι μεσοτοιχίες η προαστιακή πολυκατοικία είναι συνήθως πανταχόθεν ελεύθερη, δηλαδή έχει όλες τις όψεις της ελεύθερες με σχετικά μεγάλο κήπο.
Ακόμα και αν η δόμηση είναι σχετικά μεγάλη, η κάλυψη του οικοπέδου παραμένει σε χαμηλά επίπεδα.
Είμασταν τυχεροί και η πολυκατοικία που κληθήκαμε να σχεδιάσουμε ήταν μία οικογενειακή πολυκατοικία που δεν είχε αυτοσκοπό το κέρδος παρόλο που θα έπρεπε να πληρεί τις προδιαγραφές που σαν τυπολογία έχουν θεσπιστεί στην περιοχή, καθώς οι ιδιοκτήτες ήθελαν να έχουν τουλάχιστον τις ανέσεις που θα τους πρόσφερε ένα νέο διαμέρισμα στην περιοχή.
Όμως το brief ήθελε η ιδέα να είναι απλή και ξεκάθαρη σαν μονοκονδυλιά και επίσης όλες οι κατοικίες να είναι ισοδύναμες ανεξάρτητα σε ποιο επίπεδο θα βρισκόντουσαν.
Παρότι τελικά το πρόγραμμα ήταν 3 διαμερίσματα για τους γονείς και τα 2 παιδιά τους ο ισομοιρασμός δεν ήταν κάτι εύκολο. Έπίσης, παρόλο που μιλάγαμε για μία οικογενειακή πολυκατοικία ήταν σαφές από την αρχή, ότι το πλάνο μπορεί να αλλάξει και κάποια διαμερίσματα -κατοικίες να πωληθούν.
Καθώς οι τιμές των οικοπέδων στα νότια προάστια έχουν εκτοξευθεί και η δόμηση τελευταία αυξάνεται με μία σειρά από bonus όπως πατάρια, έρκερ κλπ. η εκμετάλλευση των οικοπέδων οδήγησε στην δημιουργία πολυκατοικιών σε βάρος των υφιστάμενων μονοκατοικιών. Ο βάσικος ρόλος των αρχιτεκτόνων στη νέα αυτή εποχή οικοδόμησης είναι να διαφυλαχθούν οι ποιότητες της προαστιακής ζωής και στα νέα δεδομένα.
H ιδέα μας ήταν η δημιουργία 3 μονοκατοικιών που εκτείνονται σε ύψος, σε ένα κτίριο με μεταλλικό σκελετό.
Ποια είναι η ειδοποιός διαφορά της μονοκατοικίας από τα διαμερίσματα; 2 από τα χαρακτηριστικά που τα διαφοροποιούν είναι η απόσταση από άλλα κτίρια , άλλους ενοίκους-ιδιοκτήτες και ο κήπος. Αυτά τα 2 χαρακτηριστικά προσπαθήσαμε να εντάξουμε στη συνθετική μας πρόταση ώστε όλα τα διαμερίσματα-μονοκατοικίες να έχουν αυτά τα στοιχεία στο μέγιστο δυνατό. Έτσι η σύνδεσή του κάθε όγκου της κατοικίας επιδίωξε να έχει το δυνατόν λιγότερα κοινά όρια με την πιο πάνω κατοικία είτε με την κατοικία που βρίσκεται χαμηλότερα από εκείνη. Αυτό έγινε με την προσθήκη ενός μεσοορόφου κάθε φορά με λίγα τετραγωνικά και μεγάλο υπαίθριο χώρο. Αυτό βοήθησε και στη μεγιστοποίηση των υπάιθριων χώρων που για την ισόγεια κατοικία και την κατοικία του τελευταίου ορόφου ήταν πιο εύκολο να γίνει χρησιμοποιώντας τον ακάλυπτο χώρο στο επίπεδο του ισογείου και το επίπεδο του δώματος στην κατοικία του τελευταίου ορόφου, αλλά δημιούργήθηκαν οι συνθήκες ώστε να υπάρχουν αυλές και κήποι και στους ενδιάμεσους ορόφους. Αυλές που λειτουργούν διττά ως μικρές ευρύχωρες αυλές δωματιών και χώρων, αλλά και συνδιαστικά στην διεύρυνση του συνολικού υπαίθριου χώρου.
Το εσωτερικό αίθριο προσθέτει στην αίσθηση διαμπερότητας του όγκου όπου μεγάλες εσοχές δημιουργούνται τονίζοντας τις άνωθεν πλάκες.Το μεταλλικό κτίριο και τα μεγάλα ενιαία ανοίγματα στη βόρεια και ανατολική όψη προσθέτουν στη διάλυση του όγκου που εξαυλώνεται ουσιάστικά με τις λεπτές μεταλλικές κολώνες, αλλά και την αλλαγή επιπέδων στην τομή του κτιρίου διαμορφώνοντας έτσι μία αίσθηση κίνησης στον όγκο του κτιρίου.
Έγινε μία προσπάθεια δημιουργίας μίας αυτόνομης κατοίκισης με κάλυψη της πέργκολας στο δώμα με φωτοβολταικά, αλλά και τη δημιουργία δεξαμενών για την χρησιμοποίηση του βρόχινου νερού, αλλά και των γρκίζων υδάτων. Επίσης η όλη κατασκευή επενδύθηκε εξωτερικά με εξωτερική θερμοπρόσοψη και οι συνεχόμενοι κήποι βοηθούν στη δημιουργία ενός ευχάριστου μικροκλίματος.
Το μεταλλικό κτίριο στήθηκε σε διάστημα 3 εβδομάδων στο εργοτάξιο και γενικά η κατασκευή χρησιμοποίησε νέα τεχνολογία και υλικά. Ένα από τα πιο ιδιαίτερα είναι τα σεισμικά εφάδρανα που χρησιμοποίηθηκαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα για ιδιωτικό έργο.
Το κτίριο παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον στην τομή του καθώς τα μεγάλα ανοίγματα των μεσορόφων, η ύπαρξη κολυμβητικών δεξαμενών σε υπέργειους ορόφους και τέλος η ύπαρξη εσωτερικού αιθρίου δημιουργούν αλεπάλληλες κινήσεις των πλακών και του εξωτερικού κέλυφους.
Εσωτερικά οι κατοικίες δημιουργούνται γύρω από το εσωτερικό αίθριο δημιουργώντας είτε Π είτε μία κυκλική σχεδόν διαδρομή όπως στον τελευταίο όροφο.
Η θέα ήταν βασικό ζητούμενο και κατά συνέπεια το κτίριο εξάντλησε τις δυνατότητες του νόμου στην εξάπλωσή του σε ύψος .
Οι δημόσιες λειτουργίες της κάθε κατοικίας αναπτύχθηκαν κυρίως στις ελεύθερες όψεις του οικοπέδου, ενώ στον τελευταίο όροφο κυριάρχη σημασία στην τοποθέτησή τους έπαιξε η θέα προς τη θάλασσα.

Για την KLAB architecture ήταν μία έρευνα που κράτησε 4 χρόνια τόσο στο επίπεδο της μελέτης, όσο και της κατασκευής, εκμεταλλευόμενοι στο έπακρο στοιχεία του ΝΟΚ για τη δημιουργία μίας νέας τυπολογίας προαστιακής πολυκατοικίας.
Παράλληλα με την αλλαγή του οικοδομικού κανονισμού , νέες τεχνολογίες που δεν διστάσαμε να υιοθετήσουμε και η ανάγκη για τη διαμόρφωση νέων βιώσιμων συνθηκών κατοίκησης, βόηθησαν στο σχεδιασμό αυτής της μη-τυπικής (για την ώρα τουλάχιστον) πολυκατοικίας.